اثر سیلاژ شبدر ایرانی فرآوری شده با کربوهیدرات های سهل الهضم و آنزیم بر مصرف خوراک، قابلیت هضم، رفتار جویدن و افزایش وزن در گوسفند زل

این مطالعه به منظور بررسی اثرات فرآوری سیلاژ شبدر ایرانی با کربوهیدرات­های سهل­الهضم و آنزیم بر میزان مصرف خوراک، قابلیت هضم، رفتار جویدن و افزایش وزن در گوسفند زل طراحی و اجرا شد. 16 رأس بره نر زل مازندران با جیره کاملاً مخلوط (tmr) (درصد مادۀ خشک) شامل 40 درصد علوفه (25 درصد مواد سیلویی شبدر و 15 درصد کاه گندم) و 60 درصد کنسانتره تغذیه شدند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. جیره­های آزمایشی در 2 وعده در ساعت­های 7 و 19 به مدت 60 روز در اختیار دام­ها قرار گرفت. برای تعیین قابلیت هضم ظاهری جیره­ها، به مدت 5 روز نمونه­های خوراک و مدفوع جمع­آوری شدند. فعالیت­های نشخوار و مصرف خوراک به صورت دیداری برای 24 ساعت ثبت شدند. جهت محاسبه افزایش وزن هفتگی در پایان هر هفته دام­ها به صورت انفرادی وزن­کشی شدند. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که بیشترین مقدار مصرف ماده خشک، مصرف خوراک روزانه به صورت اختیاری (as fed) و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی مربوط به تیمار حاوی ماده سیلویی عمل­آوری شده با تفاله چغندرقند و کمترین مقدار مربوط به تیمار حاوی ماده سیلویی عمل­آوری شده با آنزیم بود (0042/0 =p). بیشترین و کمترین افزایش وزن هفتگی به ترتیب در هفته چهارم و هفته سوم به دست آمد. در پایان دوره، تیمار حاوی ماده سیلویی عمل­آوری شده با تفاله چغندرقند (تیمار 3) بالاترین و تیمار حاوی ماده سیلویی عمل­آوری شده با آنزیم (تیمار 4) پایین­ترین افزایش وزن را دارا بودند. نتایج مشابهی برای افزایش وزن روزانه مشاهده شد. با بهبود کیفیت ماده سیلویی شبدر بوسیله عمل­آوری با کربوهیدرات­های سهل­الهضم زمان مصرف خوراک، نشخوار و کل فعالیت جویدن کاهش یافت، به گونه­ای که تیمار حاوی ماده سیلویی عمل­آوری شده با آرد جو (تیمار 2) کمترین و تیمار حاوی ماده سیلویی شاهد (تیمار 1) بیشترین زمان فعالیت جویدن را داشتند (35/0 =p). به طور کلی ماده سیلویی حاوی تفاله چغندرقند در بین تیمارهای شاهد، آرد جو و آنزیم بهترین اثر را روی صفات مورد اندازه­گیری در آزمایش یعنی مقدار مصرف خوراک، قابلیت هضم ظاهری خوراک، رفتار جویدن و افزایش وزن دام­ها داشت.